Categorie archief: Juni- september 2019

Het is niet voor niets dat er ‘moe’ voorkomt in moeder. Het is een fenomeen dat elke moeder kent. Of de ‘va’ in vader ergens voor staat weet ik niet. Misschien kunnen we stellen dat ze ‘va’ak de dupe zijn van onze emoties. Wie weet? Nu die ‘moe’ders, daar hebben we twee categorieën in. JeMeer lezen over “MOE-DER”

In Depressieland ben ik een superheldin. Zoals alle superhelden heb ik een naam. Die luidt Anxiety Girl. Als Anxiety Girl heb ik verschillende kwaliteiten. Ik kan panikeren, stressen en angstig zijn als de beste. Wat houdt dat in een superheldin zijn? Wel, mijn werk als Anxiety Girl is best vermoeiend. Allereerst zijn er de basisgedachten waarMeer lezen over “HELDIN IN EIGEN LAND”

Het moederschap. Ik beeldde het me in als een roze wolk vol zaligheid waar je opstapte om de meest verrijkende ervaring te beleven. Jammer genoeg voor mij waren de tickets van de roze wolk uitverkocht op mijn dag van bevallen. Die van vlotte bevallingen en borstvoeding tevens ook. Het bevallingsleven zat me op dat gebiedMeer lezen over “MOEDERSCHAP”

Het is nog eens gelukt. Ik heb de moed gevonden een douche te nemen en me aan te kleden. Zeg gerust uitdossen. Kleedje aan, juweeltjes van onder het stof gehaald, vlecht in de haren. Ik heb zelfs de energie gevonden me nog eens te schminken. Een vaardigheid die ondertussen toch wat verleerd lijkt te zijn.Meer lezen over “WHEN SH*T HAPPENS”

Ik las eens een verhaal over een oud gebruik in Japan, Kintsukuroi genaamd.  Daar is het een kunst om gebroken serviesgoed te herstellen. Niet alleen met lijm, maar elke barst krijgt een gouden randje. Zo krijgt elk gebroken kommetje iets unieks, iets wat het mooier maakt omdat het iets heeft meegemaakt. Ik ben zo’n kommetje. Mijn schervenMeer lezen over “SCHERVEN BRENGEN GELUK?”