Categorie archief: Januari- maart 2020

Verschillende ballen in de lucht houden. Een kunst die ik niet meegekregen heb. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat lichamelijke opvoeding niet mijn lievelingsvak was. Jongeleren met sjaaltjes, dat kan ik. Zolang er genoeg tijd is om alles op te vangen was ik een meester-jongleur in de lessen LO. Alleen kwamen er naMeer lezen over “JONGLEREN”

“Het geheugen is een spier die je kan trainen” zegt men. En als dat zo is denk ik dat de mijne op z’n zachtst gezegd lui te noemen valt. ‘Voorlopig buiten werking’ dekt de lading ook wel. Het is zelfs zo erg dat ik me niet kan herinneren wanneer ik voor het laatst een naarMeer lezen over “GEHEUGENSTEUNTJE”

“Ik snap het niet.”. Een zin die volgt met ‘De Blik’. Zo ben ik hem gaan noemen. De blik die staat voor ‘dutske toch’ en ‘natuurlijk overkomt jou dit, zwak enzo’. Dat gevoel geeft het me. Dat ik zwak ben, breekbaar en niet veel gewoon.  Misschien ben ik al deze dingen wel in de ogenMeer lezen over “DE KLAAGVROUW”

Dertig worden. Het was een fenomeen waarbij ik van bij de gedachte alleen al onder een steen wilde kruipen. Het klonk als iets gruwelijks volwassen, waar ik nog niet klaar voor was. Ondertussen besef ik dat leeftijd gewoon een cijfer is en dat het moederschap onverbitterlijk volwassen maakt.  Toen ik dertig werd, was ik alMeer lezen over “DERTIG EN DEPRI”