“Ik snap het niet.”. Een zin die volgt met ‘De Blik’. Zo ben ik hem gaan noemen. De blik die staat voor ‘dutske toch’ en ‘natuurlijk overkomt jou dit, zwak enzo’. Dat gevoel geeft het me. Dat ik zwak ben, breekbaar en niet veel gewoon.
Misschien ben ik al deze dingen wel in de ogen van iemand die het niet allemaal van dichtbij meemaakte. Een buitenstaander ziet een wereld waarin de meeste nieuwbakken moeders zich staande weten te houden en er vooral niet te veel over klagen. Ik daarentegen kom openlijk uit over mijn moeilijkheden en worstelingen. Ik hou geen scherm voor van perfectie, roze wolken en maneschijn. En natuurlijk, ik heb die postpartum depressie en een ander niet. Wil dat dan zeggen dat ik ook bestempelt moet worden als zwak of een “dutske”?

Voor zover ik weet staat er nog altijd niet ‘handle with care’ op mijn verpakking. Ik kreeg te lijden onder iets omdat ik verschillende verkeerde kaarten heb getrokken. Kan anderen ook overkomen, denk ik dan. Toch hou ik niet van die stempel. Ik vind mezelf namelijk niet zwak. In plaats van mijn situatie te ontkennen heb ik het aangedurfd ze in de ogen te kijken en aan te pakken.
Zwaar werk, maar waardevol werk. En dat leerde me veel. Het deed me inzien dat we over het algemeen niet de gewoonte hebben uit onze comfortzone te kruipen, laat staan dat we toegeven dat de instagramperfectie niet te behalen valt. Het leerde me dat mensen die ervoor uitkomen dat hun wereld niet perfect is bestempeld kunnen worden als dutskes of net gezien kunnen worden als taboedoorbrekers.
Ik hoop tot de laatste groep te behoren en zo mensen te kunnen aanzetten om eerlijk te zijn over hun situatie, goed of slecht. Ik geloof oprecht dat als we dat met z’n allen kunnen, we elkaar ook het gevoel geven niet alleen te zijn in onze moeilijkheden. Dat toegeven dat worstelen geen zwakte is, maar net een sterkte. Zo hoop ik met deze blog het makkelijker te maken voor andere vaders en moeders om ook zo eerlijk te zijn.
Dit zodat we samen het gevoel hebben sterker te staan. En als ik dat kan waarmaken, dan voel ik me sterk. Dat maakt mijn worstelingen zinvol.
Daarom, voor alle zogezegde dutskes op deze wereld: wij zijn geen klaagvrouwen of -mannen. Wij zijn gewoon eerlijk, oprecht en hopelijk ook samen sterk.