Verlangen naar vroeger

Het zit verstopt in een hoekje, dat verlangen naar vroeger. Naar dat leven vóór kinderen. Het is eerlijk te zeggen dat het toen makkelijker was.

De deur uitgaan in twee seconden, na het werk in de zetel ploffen en elke nacht doorslapen. Blijven hangen op een terrasje, uitgaan. Nu allemaal zaken uit een vorig leven. 

Het kan nog, soms en gepland, met babysits die willen dat je op tijd thuis bent. Het is wennen en soms zelfs een beetje vervelend. Niet altijd makkelijk.

Je krijgt er veel voor terug dat wel. In de vorm van knuffels en kusjes, van “Ik zie je graag” en “Jij bent echt de beste van de hele wereld”. Het is vertederend, verrijkend, mooi en warm.

Dat wil niet zeggen dat er soms een verlangen is naar vroeger, naar makkelijk en ongegeneerd lui zijn. Dat moeten we gewoon durven toegeven. Weg met taboes en hallo aan dat verlangen dat soms aanwezig is. 

Het wordt makkelijker, kinderen worden ouder en met ouder worden komt zelfstandigheid. Zelfstandigheid die ons zal doen verlangen naar deze tijd.

De tijd toen het allemaal moeilijker was en ook knuffeliger, vertederender en zacht. En zo, kunnen we als ouder niet stoppen met verlangen. Het lot is van iedere ouder, verlangen naar vroeger.