Ze zijn met velen, de moeders die zich, net als ik op die donkergrijze wolk mochten bevinden. Ook meer dan we met z’n allen kunnen zien, zijn er die moeders die zich niet goed voelen bij dat eerste moederschap. Ze bevielen van hun baby en anders dan sociale media beloofden klikt het niet meteen. Het klikt niet meer met hun lichaam dat, los van de kilo’s, anders aanvoelt. Het klikt niet met de vermoeidheid die brutaal intens is door de onderbroken nachten of met het moederschap dat niet vanzelf blijkt te komen zoals vooraf gedacht. Je baby huilt of krijst en je weet die eerste weken en maanden niet instinctief of het nu gaat om honger ,krampen of die vervelende vuile pamper.
Het ouderschap komt niet meteen natuurlijk. Het komt doordat je met de tijd de nodige ervaring opdoet en dat is soms moeilijk om te aanvaarden. Of toch zeker wanneer je er niet op voorbereid was, wanneer je dacht dat het anders zou lopen, gewoon makkelijker en meer vanzelfsprekend. Het is niet makkelijk om zo veel nieuwe zaken op korte tijd te aanvaarden, voor niemand is dat zo. Of het nu de moeder is met de baby die bijna nooit huilt of de baby die de nacht voor dag verwisselt. Waar een baby is zijn er worstelingen en met die worstelingen zijn we niet alleen. Dat wou ik gewoon even gezegd hebben, jij bent niet alleen, laten we dat met z’n alleen beseffen en steun zoeken, samen bij elkaar.
ExitGrijzeWolk 