DE TWEESTRIJD

Het jeukt

Ik heb ergens last van. Het begon een tijdje geleden, heel sluimerend, maar ondertussen neemt het enorme proporties aan. De natuur heeft me stevig te pakken. Na al het geworstel van de afgelopen jaren kan ik nu enkel aan mooie en schattige baby’s denken die rustig op je buik slapen. Ik weet het, geen realistisch beeld, want die slapeloze nachten zie ik niet in mijn gedachten. Echter, toen ik onlangs in mijn ooghoek een babyfoto zag verschijnen viel ik bijna in zwijm. Het absolute teken voor mij dat de natuur me iets wil vertellen. 

“Die vogel is gevlogen toen we voor die eerste baby gingen.”

‘Flow’ en andere misvattingen

In tegenstelling tot wat ik zie gebeuren in de omgeving rond mij, zitten mijn man en ik niet in de luxepositie van ‘go with the flow’.  Van “laten we stoppen met anticonceptie en kijken wat er ons overkomt” en “laten we in een recordtempo ons gezin uitbreiden.” Die vogel is gevlogen toen we voor die eerste baby gingen. Vanaf dan hebben wij ons ticketje op spontaniteit in kinderwensen verkocht. Mijn man en ik zijn op dat gebied uit evenwicht. 

Mijn lichaam vertelt me duidelijk dat ik klaar ben voor een nieuwe baby en ik heb er ook vertrouwen in dat het deze keer wel goed kan lopen. Ik leerde veel de afgelopen tijd, we hebben een duidelijk vangnet en zijn nu in de mogelijkheid ons echt goed voor te bereiden op wat komen gaat. Of dat is toch mijn gevoel.

Langs mijn man zijn kant ligt het anders. De angst op herval is er nog, het vertrouwen in mij en onze relatie moet nog groeien. Mijn man wil vooral rust. Genieten van het rustigere water dat we ondertussen bereikt hebben. Die gevoelens mogen er zijn en ik begrijp ze ook. Wat wij hebben meegemaakt is niet evident en met de situatie die ons overkwam zijn we beiden op een verschillende manier omgegaan wat maakt dat onze verwerking niet evenwichtig verliep. Dat respecteer ik ook. Vroeger dacht ik dat een gezin stichten ging als volgt: je stopt met anticonceptie, hebt baby nr. een en gaat over naar baby nr. twee zonder na te denken. Het kwam nooit bij me op dat het ook geen vlotte flow kan zijn. Dat het elke keer stoppen met de anticonceptie een weloverwogen keuze kan zijn waaraan vooraf opnieuw vertrouwen gewonnen diende te worden. 

“Tijd brengt raad”

Rustig water

Versta me niet verkeerd, ik sta volledig aan de kant van mijn man. Wij zijn niet in de mogelijkheid opnieuw aan een baby te beginnen zolang we ons daar allebei niet goed bij voelen. Onze relatie moet sterk genoeg zijn om de druk van een pasgeboren baby op de relatie opnieuw aan te kunnen. Dat is onze situatie die ik accepteer. Alleen wil dat niet zeggen dat ik er geen traan om heb gelaten. Ik snak naar een herkansing, naar spontaniteit en flow op het gebied van gezinsuitbreiding en tegelijkertijd wil ik ook de balans in onze relatie behouden waar we nu zo hard aan werken. 

‘Tijd brengt raad’ zoals ze zo mooi zeggen. En als dat zover is dan weet ik dat het een beslissing is die wij met twee hebben genomen en zoiets kan alleen maar enorm waardevol zijn.