Laatste loodjes

Hoe dichter ik de uitgerekende datum naderde, hoe meer ik er klaar voor was. Niet om te bevallen of van mijn zwangerschap af te zijn, dat niet. Vreemd genoeg was ik helemaal klaar om over tijd te gaan. 

Vakantie

De uitgerekende datum overschrijden leek me zoiets als vakantie. De agenda was vanaf dan echt leeg, alle voorbereidingen waren getroffen en klaar. Na die datum zou ik eindelijk stoppen met het pushen van mijn lichaam en kon ik zonder schroom dagen in de zetel hangen. Eindelijk naar mijn lichaam luisteren, iets waar ik tot voordien niet in uitblonk.  

Rariteiten

 Zwanger zijn vond ik nog steeds niet leuk, maar de idee dat ik die ‘overtijd-tijd’ kon gebruiken om eindelijk naar mijn lichaam te luisteren leek me echt geweldig. Verder bleef ik mijn vreemde zwangere zelf. Ik had iets met geuren. Zo kon ik het niet laten bij een tankbeurt mijn raampje open te draaien en die ‘heerlijke’ geur naar binnen te snuiven. Of bij schrijffouten op de geboortekaartjes de typex duchtig langs mijn neus te waaien.

Relax

Op consultatie bij de gynaecologe werd ik verzekerd van nog een extra week zwangerschap. De kaarten lagen goed. Er werd zelfs gesproken over een eventuele inleiding na een week. Na het lange weekend dat ze nam zagen we elkaar zeker weer. 

Volledig gerustgesteld verliet ik bijgevolg de consultatie. Die avond lag ik rechtop in bed – dankjewel maagzuur – te dromen over mijn ‘overtijd-leven’. Ik zag mezelf al in de zetel liggen, geheel relax. Slapen – dutten – slapen en af en toe wat (on)gezond eten. Dat mijn zwangere lichaam zich tot dan toe nog nooit aan mijn scenario’s hield had ik ergens wel kunnen denken. 

Weeïg gevoel

Ik weet nog dat ik twee dagen voor mijn uitgerekende datum bij mezelf dacht hoe moe ik was. Ik wilde echt alleen nog maar rusten, zo uitgeput voelde ik me. Alleen ging er van rust niet meer veel in huis komen, want rara… die nacht kwamen de weeën. 

Reflecterend op deze eerdere ervaring besef ik nu meer dan ooit: wij zwangere vrouwen moeten luisteren naar ons lichaam. En dat luisteren houdt vaak in dat we stappen terug moeten zetten. Dat is niet leuk, want eigenlijk willen we gewoon blijven leven zoals we voor onze zwangerschap deden. En toch is net dat het belangrijkste wat we onszelf op dat ogenblik kunnen gunnen.