KOPZORGEN

Drie maanden na de bevalling vond ik het tijd voor een nieuwe coupe. Mijn haar was dan wel lang, maar het hing er nogal triestig bij. Denk ‘coupe vogelnest’. Omdat ik toen nog maar wat graag aan de buitenwereld wilde tonen dat alles best goed met me ging besloot ik dat kappersbezoek vast te leggen. Een kapper in de buurt leek me makkelijk en om die reden ging ik naar een kapper die ik niet kende. Vol goede moed stapte ik de zaak binnen met de baby. Ik was best zenuwachtig, want baby’s zijn behoorlijk onvoorspelbaar. De kapper gaf ik duidelijke instructies. Enkel knippen tot aan de schouders, niet korter. Ik wilde het er ook op wagen en vroeg om een nieuw kleurtje. Liet foto’s zien van de karamelkleur die ik wilde en was best tevreden met de duidelijke instructies die ik gegeven had. Wist ik veel dat deze kapper een veel groter toekomstbeeld voor mijn haren in petto had. Mijn instructies gooide hij snel in de kappersvuilbak. Zoveel haar had hij nog nooit gezien en daar wilde hij maar wat graag zijn schaar inzetten. Zelf was ik me van weinig kwaad bewust. Ik was rustig aan het indommelen in die kapperstoel door dat acuut slaaptekort waar kersverse ouders mee te maken krijgen.

Terwijl ik daar rustig in die kapperstoel zat hoorde ik in de verte de kapper het zilverpapier voor de kleuring weghalen en het volgende mompelen: “Het mocht toch een beetje lichter zijn, niet?”. Deze zin had me meteen alert moeten maken. Maar nee, deze versufte grijze wolk kon enkel nog knikken. Vervolgens zag ik mijn haar langs alle kanten weg vliegen. “Jongens, deze kapper heeft er zin in.” dacht ik. Iets te veel bleek achteraf. “Of hij het vanachter een beetje korter mocht knippen? Dan komt de kleur echt beter tot zijn recht.” Ik haalde mijn schouders op. Waarom niet? De kapper weet het best waarschijnlijk. Verder was ik gewoon blij dat de baby zich rustig hield en ik me eindelijk weer wat vrouwelijker zou kunnen voelen na dit bezoekje. Zeg nu zelf: enkele maanden na je bevalling voel je je niet meteen op en top vrouw. Wanneer ik in de spiegel kijk zie ik een lichaam dat ik niet meer ken. Top-down gaat het als volgt: vogelnest, prominente dubbele kin, hangborsten, blubberbuik en striemen. Het detail over de situatie van mijn bikinilijn en benen hoef ik niet te schetsen denk ik, maar laten we stellen dat ‘vrouwelijk’ niet het woord is dat in deze zin past. Het enige dat ik op dat ogenblik nog kon omvormen tot vrouwelijk was dat vogelnest bovenaan. De juiste stijltang kon hier wonderen doen en met momenten hielp dat me er bovenop.  

Thuis toegekomen besloot ik de schade op te meten. En jongens, schade was er zeker. De kapper ziet een vrouw met haar baby en denkt: “Deze vrouw ga ik eens voorzien van een praktisch kapsel, want dat is toch wat iedere moeder wil?”. Het antwoord is klaar en duidelijk: het is NIET wat deze vrouw wilde. Hier sta ik dan met mijn korte pittige blonde bob, mijn moederschapskapsel. Samen met mijn haren ben ik nu ook het laatste restje vrouwelijkheid verloren dat ik nog in mijn bezit had. Het klinkt misschien vreemd, maar vanaf dan is het echt echt begonnen voor mij. Vanaf dan was ik het laatste stukje van mezelf kwijt en voelde ik me alleen nog moeder. Moeder en niets meer. Ik had het kostuum gekregen, nu enkel nog de rol spelen die me was toebedeeld. Vanaf dan had ik het gevoel dat alle andere aspecten van mezelf er niet meer toe deden. De maatschappij zag me als een moeder en zo zou ik me ook moeten gedragen vanaf nu. 

Ondertussen weet ik beter. Het een komt niet zonder het ander. Je kan geen goede moeder zijn als je jezelf volledig tekortdoet. Een goede moeder is voor mij nu een moeder die goed in haar vel zit. Een moeder die tijdig rust neemt, alsook tijd voor zichzelf. Een goede moeder is een tevreden moeder. Het is geen perfecte moeder met een pittige bob, met perfecte plaatjes op sociale media die steeds naar de buitenwereld moet laten zien hoe goed het wel niet gaat. Het is goed om soms te zeggen dat het niet gaat. Het is goed om jezelf te zijn en niet perfect te zijn. Als we maar tevreden zijn met wat we doen kunnen we onszelf alleen maar gelukkiger maken.